Bezieling maakt het verschil
door Marcel Visser, voorzitter raad van bestuur Máxima Medisch Centrum
Onlangs stond in het Financieele Dagblad een mooi artikel over de managementgoeroe Henry Mintzberg die betoogde dat ‘management zonder ziel’ een epidemie geworden is. We verzanden steeds meer in economisch gedreven en technocratische oplossingen en de mens raakt steeds meer uit beeld. We zijn toch geen ‘human resources’ maar ‘human beings’?
Nu is deze discussie al een paar eeuwen oud. Sinds de tijden van de Verlichting en de start van de industriële revolutie is de maatschappij steeds bureaucratischer geworden. En sinds die tijd roepen vooraanstaande schrijvers, filosofen en kunstenaars ons op om de menselijke natuur niet uit het oog te verliezen. We worden namelijk steeds meer als economische machine gezien.
Vervreemding
Illustratief is het voorbeeld in een Londens ziekenhuis aan het begin van de vorige eeuw waar de kwaliteitsproblemen de pan uit rezen. De nieuwe directie had een paar jaar daarvoor een nieuw besturingsmodel ingevoerd dat gebaseerd was op het Taylor model uit de Amerikaanse Ford fabrieken. Processen werden in efficiënte mootjes gehakt, maar niemand bleek meer overzicht te hebben en het was onduidelijk wie nu nog verantwoordelijk was voor het gehele patiëntenproces. Met totale vervreemding bij de artsen en verpleegkundigen als gevolg.
Bezieling
Mij intrigeerde het artikel van Henry Mintzberg omdat ik mijn 20 jaar als bestuurder ook ben gestart als jonge bedrijfskundige met focus op structuur, bedrijfsvoering en projectmanagement. Maar na 20 jaar kom ik er toch steeds meer achter dat een goed functionerend gepassioneerd team in elke structuur kan werken. Met bezieling wordt juist het verschil gemaakt. Het is veel belangrijker om samen aan een uitdaging te kunnen werken vanuit je eigen vak. Dat hebben we tijdens de COVID periode nog eens extra kunnen beleven toen we opeens in een ‘regelvrije ruimte’ konden werken. Geen honorarium- of volumeprikkels of medische competentiestrijd, maar 'samen aan de ploeg'.
Ik moest hierbij aan onze discussies binnen mProve denken naar aanleiding van onze aanvraag voor IZA transformatiegelden. De spreadsheets en draaiboeken buitelen over ons heen. VWS vraagt om ‘out of the box’ antwoorden op het zorginfarct dat op ons afkomt. En in plaats van juist de zorgprofessionals de leiding te laten nemen worden we bedolven onder instrumenten die totaal niet passen bij de creativiteit die nu van ons verwacht wordt.
Zorgprofessionals maken het verschil
Ik ben zelf steeds meer overtuigd dat we het verschil moeten zoeken in de echte passie van de professionals. Vandaar mijn pleidooi binnen mProve om meer betrokkenheid van onze medisch specialisten en verpleegkundigen. Zij kunnen het verschil maken, niet de bestuurders en projectmanagers. Met het mProve transformatieteam dat bestaat uit medisch specialisten en verpleegkundigen krijgen zij de ruimte om de leiding te nemen op inhoud. Natuurlijk dient onze verantwoording op orde te zijn, maar wel nadat de creativiteit van onze professionals de vrije ruimte heeft gekregen.
Om met Mintzberg te spreken: we moeten meer de bezieling opzoeken binnen mProve. Medisch specialisten en verpleegkundigen: neem de leiding in de inhoudelijke plannen. Wij moeten juist nu ervoor waken om de economische discussie en de verantwoording leidend te laten zijn. Dat is slechts flankerend beleid. Bezieling hoort een kernwaarde te zijn en daarna pas het halen van KPI’s.
|