Column Kees Jan Ponsen   |   Onzekere tijden 

De wereld om ons heen wordt er niet bepaald rustiger op…
Bill Gates, tegenwoordig vooral weldoener en zeer involved in acties ter bestrijding van infectieziekten in ontwikkelingslanden, voorspelt dat er de komende jaren zeker 15% kans is op een wereldwijde epidemie. De ontwikkelingen aan de oostkant van Europa stellen ook niet gerust. Bij een verdere escalatie kan het ook betekenen dat de volgende ‘epidemie’ een stroom van oorlogsslachtoffers is. Zodat wij onze oude COVID-plannen weer uit de kast moeten halen en ombouwen naar oorlogsepidemie opvangplannen. Althans dat is wat de medische dienst binnen Defensie nu als één van de hoogste prioriteiten op zijn agenda heeft staan.

Daarnaast wordt van ons verwacht dat wij anticiperen op de groei in zorgvraag van onze (verouderende) landgenoten die nu en in de toekomst hoogkwalitatieve zorg willen waarvoor zij hun hele leven premie hebben afgedragen. Maar dat wel in een markt met afnemend personeel in alle sectoren, niet op de laatste plaats in de zorg, in een politiek klimaat dat niet lijkt te willen beseffen dat we deze werknemers niet allemaal meer in eigen land zullen vinden.

En dan is er dus het IZA, dat bovenstaande zorgen en noden (grotendeels) zou moeten lenigen door op een effectievere, zuinigere en toch kwalitatief acceptabele schaal de toenemende zorgvraag nu en in de toekomst de baas te kunnen. Daartoe is een aanzienlijk kapitaal beschikbaar gesteld, dat door de vele marktpartijen natuurlijk zinvol en zuinig dient te worden (aan)besteed. Dat vraagt nogal wat van een organisatie die allang tot aan de nek in het zand staat van het inlossen van de opgelopen achterstanden uit de COVID-periode en intussen toch probeert om creatief en oplossingsgericht na te denken over mogelijkheden om deze “zorgtsunami” het hoofd te bieden.

Dan zou het helpen als we met vertrouwen aan de slag gaan. Geen tijd te verliezen, zodat we goede plannen uitwerken tot een haalbaar scenario en met energie aan de slag kunnen. Natuurlijk valt van te voren te bedenken dat een deel glansrijk zal slagen en het doel zal behalen en een ander deel slechts deels of niet tot het gewenste resultaat zal leiden. Het zijn immers goede ideeën, maar zonder garantie op de gewenste (volledig) uitkomst. Het is net als met de start ups in Silicon Valley nietwaar? Velen starten, maar niet allen eindigen in succes. En dan is het toch jammer als het dan, in deze pressurecooker, 2 jaar duurt en er door oneindige hoepeltjes gesprongen moet worden, voordat we eindelijk van start kunnen.

Iets meer vertrouwen, in elkaar, in het resultaat op het grote geheel en op de goede intenties van de werkenden in de zorg, zou gerechtigd zijn. Het zou de oplossingsgezindheid voor nu en voor de grote dreigingen die ons momenteel boven het hoofd hangen, vast vergemakkelijken. Gelukkig zagen we aan de vele enthousiaste deelnemers aan het mProve netwerkevent 27 januari jl. op de inspirerende Brainportcampus, dat wij als mProve zeker vertrouwen hebben in elkaar en op positieve uitkomsten. Aan ons zal het niet liggen…

Kees Jan Ponsen, voorzitter SB NWZ, lid bestuur mProve 

We zijn er bijna!

.

Betere én slimmere zorg bij transformatieproject atriumfibrilleren

mProve zet in op beter, slimmer en leuker in de zorg. Een goed voorbeeld hiervan is het transformatieproject Atriumfibrilleren. Ron Pisters, cardioloog bij Rijnstate en medisch kartrekker, vertelt erover.

“Patiënten met hartritmestoornissen kunnen een cardioversie ondergaan, maar soms herstelt het lichaam het ritme vanzelf. Dan komen patiënten onnodig naar het ziekenhuis, terwijl de OK-capaciteit hiervoor was gereserveerd. Door op afstand het hartritme te monitoren, kunnen we gerichter bepalen wie naar het ziekenhuis moet komen en echt een ingreep nodig heeft. Dit is veel patiëntvriendelijker, bespaart OK-tijd en diagnostiek en vermindert herhaalbezoeken.”

De 7 mProve ziekenhuizen werken samen aan de best mogelijke inrichting van dit zorgpad. Fysiek overleg hierbij belangrijk: “dan komt er energie vrij om écht verandering te realiseren. De gezamenlijke aanpak levert waardevolle inzichten op. Een belangrijke eerste stap is het afstemmen van datadefinities: wie zijn de patiënten, welke handelingen voeren we uit en hoe registreren we dat? Dit maakt onderling meten en vergelijken mogelijk.”

"Een concreet voorbeeld is de monitoringfrequentie. Sommige ziekenhuizen meten twee keer per week, anderen dagelijks. Daar discussiëren we over met elkaar. Twee keer per week is minder belastend voor de patiënt en de personele inzet in het ziekenhuis. Aan de andere kant weet je wanneer er drie dagen achter elkaar geen ritmestoornis is gemeten zeker dat er geen operatie nodig is. De oplossing? Wanneer 2x in de week meten een positieve indicatie oplevert, ga je over tot 2 opeenvolgende dagen meten om de bevestiging te krijgen. Dit laat echt de essentie en de kracht van onze samenwerking zien."

Uitdagingen zijn er ook. Een blauwdruk voor het zorgpad maken blijkt complex door bestaande protocollen en dan is het best lastig om daar de essentie uit te halen en te bepalen wat je lokaal anders in kan vullen. Toch werkt de projectgroep aan een best practice die breder toepasbaar is. "Met deze aanpak kunnen we  10-20% van de ziekenhuisbezoeken voor cardioversie voorkomen. Het is enorm inspirerend en leuk om hier samen aan te werken. We hebben al ideeën voor vervolgstappen.”

Transformatieproject 'Passende nazorg na een CVA en TIA'

Heleen den Hertog neuroloog in Isala beantwoordt 4 vragen over het transformatieproject 'Passende nazorg na een CVA en TIA' dat onlangs van start ging met een inspirerende eerste bijeenkomst in Rijnstate.

Waarom dit transformatieproject? 

De vraag naar zorg voor patiënten met een CVA en TIA zal de komende jaren sterk toenemen, voornamelijk door de vergrijzing van de bevolking. Deze demografische verandering zorgt voor complexere zorgbehoeften, aangezien ouderen vaak met meerdere gezondheidsproblemen tegelijk te maken krijgen. Deze ontwikkelingen leiden tot hogere zorgkosten. Het tekort aan zorgprofessionals vergroot deze uitdaging verder. Om de zorg toegankelijk te houden, is het nodig om zowel de zorgorganisatie als de benadering van deze doelgroep aan te passen. Patiënten worden gestimuleerd om meer regie over hun eigen gezondheid te nemen en de juiste zorg wordt op de juiste plek en op het juiste moment aangeboden.

Hoe werken de zeven ziekenhuizen samen? 

We hebben een CVA-ecoach app ontwikkeld voor passende nazorg. Deze is of wordt in alle 7 mProve ziekenhuizen geïmplementeerd. We meten samen de effecten op zowel patiëntwaarde, tevredenheid van zorgprofessionals, patiënttevredenheid, capaciteit en zorgkosten. We maken daarbij gebruik van praktijkvariatie, zodat we van elkaar kunnen leren en door ontwikkelen. We werken gezamenlijk aan de inhoud van de app en spelen een rol in dat patiëntinformatie voor deze doelgroep beter op elkaar aansluit. Ook ontwikkelen we een algoritme voor efficiënte poliplanning voor dit type nazorg.

Wat is de meerwaarde van samenwerken binnen mProve? 

Door samen te werken binnen mProve kunnen we elkaar versterken door kennis en resultaten te delen. Dit stelt ons in staat om de beste praktijkvoorbeelden toe te passen bij de verdere ontwikkeling van deze nieuwe vorm van nazorg van CVA- en TIA patiënten. Daarnaast leggen we gezamenlijk een basis voor de kwaliteitsborging voor dit type nazorg.

Wat levert dit transformatieproject de patiënt op? 

Patiënten worden aangemoedigd om meer regie over hun eigen zorg te nemen, met de nadruk op gezondheid in plaats van ziekte. We verwachten dat dit de gezondheidsgerelateerde kwaliteit van leven verhoogt en dat patiënten meer controle krijgen over hun leven na een CVA of TIA. Zorgprofessionals hebben meer tijd voor patiënten met complexe zorgbehoeften, wat kan leiden tot een hogere kwaliteit van zorg voor hen. Bovendien kan de verminderde werkdruk bijdragen aan een groter werkplezier bij zorgprofessionals. Ook verwachten we een gunstig effect op de zorgkosten door afname van het aantal polikliniekcontroles en patiënten die zich opnieuw op de polikliniek of spoedeisende hulp presenteren. Daarnaast draagt het bij aan duurzaamheid doordat patiënten alleen naar het ziekenhuis komen als het echt nodig is. 

Met het mProve Funxlab werken we aan de inzet van technologie die het werk in de zorg slimmer én leuker maakt. Daarvoor deden we in januari weer een Innovation Call: een oproep aan het bedrijfsleven om samen met ons te innoveren.

Deze Innovation Call ging o.a. over de inzet van Generatieve AI in de spreekkamer, om de dokter of verpleegkundige in de spreekkamer te ontlasten op het gebied van registratie. 12 leveranciers deelden hun oplossing, 7 daarvan werden uitgenodigd voor een unieke livesessie op 10 februari in het auditorium van Rijnstate met als doel:

• Een podium geven aan leveranciers in een snel ontwikkelende markt - en ze een inhoudelijke doorontwikkelsuggestie meegeven voor hun product of dienst.
• De 7 mProve ziekenhuizen meer richting geven voor hun gezamenlijke 'AI in de Spreekkamer'-project
  
  

En dat allemaal in een veilige omgeving en originele setting die in het teken stond van kennisontwikkeling en het goede gesprek tussen de zorg en start- en scale-ups.Zo ging een neuroloog van Rijnstate in gesprek met een patiënt met hoofdpijnklachten, had een cardioloog van het Jeroen Bosch Ziekenhuis een gesprek met een patiënt met pijn op de borst. En in de laatste casus hadden 2 verpleegkundigen van Noordwest Ziekenhuisgroep en het mProve Funxlab een verpleegkundig familiegesprek.

Met deelnemers uit alle 7 ziekenhuizen en 6 leveranciers die het podium pakten was het een succesvolle en energieke avond, die in het teken stond van kennisontwikkeling! Over 4 maanden doen we dit opnieuw. We gaan de opgedane kennis delen en ontdekken welke stappen leveranciers hebben gezet. De verbeteringen komen niet alleen van de leveranciers. Artsen en verpleegkundigen dragen hier ook aan bij. Ze moeten wel wennen en leren omgaan met deze techniek door bijvoorbeeld in een gesprek te zeggen wat ze doen en waarom. Of door na afloop een samenvatting te geven in vakjargon. “Help de AI dan helpt AI jou.”